Szczęście często kiełkuje w drobnych, rutynowych czynnościach. Oto kilka inspirujących rytuałów z różnych zakątków świata, mających moc do zmiany codzienności.
Spis treści
Apramãda
W dobie popularności mindfulness, skupiającego się na uważnym przeżywaniu chwili, Apramãda oferuje jeszcze głębsze doświadczenie. Ten sanskrycki termin wskazuje nie tylko na świadomość momentu, ale także na spokojną gotowość do dostrzegania, rozumienia i odpowiedniego reagowania na myśli i emocje. Więcej niż o samo rozpoznanie chodzi w tym o umiejętność pozwolenia myślom i uczuciom przepływać przez nas z roztropnością w postaci zastanawiania się nad ich etycznymi aspektami.
Apramãda to droga do głębszego poznania siebie, do zrozumienia moralnych zasad, momentu ich przyswojenia i życia w zgodzie z nimi. To praktyka, która może ujawnić potrzebę aktualizacji naszych zasad i być czymś więcej niż metodą na wyciszenie umysłu. Apramãdę można porównać do płynącej rzeki, która podróżuje od źródła do źródła.
Flâneur
Flâneur, po francusku, to osoba, która powoli spaceruje, przyglądając się życiu wokół siebie. I tak właśnie nazywa się kolejna metoda poszukiwania szczęścia w codzienności. Holendrzy cieszą się uitwaaien, spacerując dla przyjemności w wietrzne dni, Grecy mają w zwyczaju przechadzać się wzdłuż wybrzeża lub ulic miasta przy zachodzącym słońcu, Anglicy oddają się ramblingowi, czyli wędrują po wiejskich terenach. Również w Polsce coraz częściej zgłębiamy uroki kąpieli leśnych, czyli spokojnych spacerów po lesie w trybie offline.
Flâneur to idealna propozycja dla mieszkańców miast, którzy nie mają możliwości wybrać się na wiejski wypad. Co jest jego głównym celem? Poprawa samopoczucia poprzez celowy spacer skupiony na obserwowaniu życia w miejskiej przestrzeni. To moment na wchłonięcie wizualnych i dźwiękowych detali otoczenia, na wsłuchanie się w spokojne rozmowy sprzedawców kwiatów, bezdomnych albo mieszkańców osiedli.
Wyłącz telefon lub przełącz go w tryb samolotowy i wybierz się na samotny spacer po mieście. Postaw sobie za cel odnalezienie chociaż jednej inspirującej sceny i usłyszenie choć jednej frazy, która zostanie z Tobą na dłużej. Tak. To takie proste.
Villasukkapäivä
Villasukkapäivä w języku fińskim oznacza dzień wełnianych skarpet, stanowiących dla Finów symbol spokoju, ciepła, bezpieczeństwa, szacunku dla tradycji i praktyczności. To także chwila ciszy i wolności dla stóp. Dzień wełnianych skarpet może zostać wypełniony piciem herbaty, czytaniem książek, wyglądaniem przez okno albo po prostu marzeniami. Villasukkapäivä to celebracja prawa do prywatności i przyjemności z bycia w domowym zaciszu.
Wybierz swoje ulubione skarpety – nie muszą być koniecznie wełniane, ale ważne, aby były miłe w dotyku. Wsuń stopy w skarpety, przygotuj swój ulubiony napój, spójrz na swoje stopy i pozwól im zdecydować, dokąd chcą iść, jak chcą spędzić czas i gdzie chcą odpocząć. Przenieś ciężar decyzji z głowy na stopy. Tak! To niezwykle relaksujące doświadczenie.
Nuchi Gusui
Nuchi Gusui to japońskie przysłowie promujące postrzeganie żywności jako lekarstwa i drogi do zdrowego życia. Na wyspie Okinawa, na której jedzenie jest traktowane z głębokim szacunkiem, pokarm jest uważany nie tylko za źródło energii czy przyjemność, ale jako środek do uzdrawiania i przedłużania życia. Dieta mieszkańców opiera się na warzywach, białku sojowym i umiarkowanym spożyciu chudego mięsa ryb. Nuchi Gusui oznaczające, że „żywność jest lekarstwem”, to zasada wiodąca tej diety.
Okinawski zwyczaj hara hachi bu, czyli jedzenie do syta w 80 proc., jest kolejnym wyrazem tego podejścia. Taka umiar w spożywaniu posiłków ma solidne podstawy naukowe. Badania wykazały, że ograniczenie kilokalorii korzystnie wpływa na zdrowie. Okinawa, jako tzw. niebieska strefa, jest miejscem, w którym ludzie żyją wyjątkowo długo, co częściowo zostało przypisane Nuchi Gusui, celebracji jedzenia z umiarem i rozwagą.
Globalne rytuały przypominają nam, że szczęście to nie tylko wielkie wydarzenia, lecz też drobne momenty codzienności, które łączą nas wszystkich, bez względu na pochodzenie czy kulturę. Poprzez celebrowanie wspólnych, choć różnorodnych praktyk, odkrywamy uniwersalną moc tradycji i zwyczajów w budowaniu poczucia wspólnoty.
Miłosz Magrzyk
Jestem absolwentem Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Białymstoku, na kierunku ekonomia. Od kilku lat tworzę treści dla mediów online. Przygodę z dziennikarstwem rozpocząłem od pracy w lokalnym, miejskim portalu internetowym w Ostrowi Mazowieckiej – stolicy powiatu ostrowskiego na Mazowszu. Dziś piszę m.in. dla Bezprawnika.pl, Biotechnologii.pl i portalu Just Transiton Magazine. Wolny czas spędzam na przeglądaniu YouTube’a w poszukiwaniu ciekawostek o świecie zarówno dawnym, jak i współczesnym. Chętnie sięgam również po dobrą książkę – tak kryminał, jak i literaturę faktu.