Marie-Laure, wraz z ojcem, tworzy dom pełen miłości. Jej ojciec, pracownik muzeum, codziennie zabiera ją do pracy i rozbudza w niej pasję do nauki. Niestety w wieku sześciu lat dziewczynka traci wzrok, co zmusza ją do zaadaptowania się do nowej rzeczywistości.
Spis treści
Po dwóch stronach barykady
„Światło, którego nie widać” to opowieść osadzona w realiach II wojny światowej, przedstawiająca losy dwojga młodych bohaterów pochodzących z krajów znajdujących się po przeciwnych stronach konfliktu. Ich drogi krzyżują się w nieoczekiwany sposób i tworzą więź, która przekracza wszelkie granice.
Marie-Laure mieszka w Paryżu. Jest niewidoma. Musi opuścić miasto wraz z ojcem, gdy wojna wkracza do ich życia. Ich ucieczka do Saint-Malo w Bretanii staje się podróżą pełną niepewności, a towarzyszy im tajemniczy klejnot. Z kolei Werner, osierocony w młodym wieku, od najmłodszych lat interesuje się technologią. Jego talent prowadzi go do Wehrmachtu, gdzie zostaje przydzielony do namierzania wrogich nadajników. Los sprawia, że Werner natrafia na ślad Marie-Laure.
Losy Marie-Laure i Wernera krzyżują się w Saint-Malo, ostatnim bastionie niemieckiej obrony, gdzie Werner jako żołnierz Luftwaffe ma wykonać misję, która wystawi na próbę jego lojalność. W tym samym czasie, Marie-Laure, walcząca o przetrwanie wśród bombardowań, musi stawić czoła zagrożeniu ze strony tajemniczego mężczyzny.
Dbałość o detal
W powieści Doerra wyczuwalna jest pewna baśniowość, która potrafi jednocześnie poruszyć i zaskoczyć. Wyeksponowane emocje pozwalają czytelnikowi głębiej wczuć się w sytuację bohaterów, zwłaszcza Marie-Laure. Ograniczona perspektywa, jaką mamy dzięki niewidomej protagonistce, wymaga od nas, byśmy na bieżąco składali w całość fragmenty fabuły.
Książka wymaga od czytelnika uwagi i cierpliwości. Na pierwszy rzut oka, przy powierzchownym podejściu do lektury, łatwo pogubić się wśród bogactwa detali, zawiłości metafor i rozbudowanych opisów. To może przytłoczyć, gdy spróbujemy śledzić losy wszystkich postaci. Autor powieści zręcznie splata ze sobą różne okresy, w wyniku czego tworzy literacki labirynt, w którym przeszłość i przyszłość przeplatają się z elementami rzeczywistymi i wyimaginowanymi.
Człowieczeństwo w trudnych czasach
Anthony Doerr, autor książki i historyk z wykształcenia, poświęcił na jej napisanie dziesięć lat. Jego dzieło, choć osadzone w realiach wojennych, skupia się na głęboko ludzkich historiach. W tej opowieści nie znajdziemy typowych scen, do których przyzwyczaiła nas popkultura. Autor skupia się na subtelnościach – od zapachu po kolor. Dzięki temu czytanie staje się doświadczeniem angażującym wszystkie zmysły i przenoszącym czytelnika w sam środek opisywanych wydarzeń.
Niezwykle ciekawe jest obserwowanie świata oczami niewidomej Marie-Laure, która staje się symbolem wytrwałości i inspiracji. Doerr w swojej powieści przekonuje, że nawet w najtrudniejszych czasach wojny dobro może zatriumfować, a siła przyjaźni jest w stanie pokonać największe bariery.
Doerr precyzyjnie oddaje atmosferę wojny, w której strach przeplata się z ciekawością, a codzienna rutyna z niepewnością jutra. Jego postacie nie poddają się bez walki, nawet w obliczu zagłady. W powieści szczególnie zapada w pamięć Saint-Malo – miasto, które rzadko pojawia się w kontekście wojennych opowieści, lecz tutaj jego smutna historia staje się kluczowym elementem złożonej narracji.
Nagroda Pulitzera
„Światło, którego nie widać” przyniosło autorowi sławę. Doerr za tę książkę odebrał nagrodę Pulitzera; został nagrodzony Pokojową Nagrodą Literacką Daytona, Carnegie Medal i Alex Award.
Jeżeli poszukujesz książki, która poruszy Twoje serce i jednocześnie zainspiruje do pozytywnego myślenia, „Światło, którego nie widać” będzie dobrym wyborem. Powieść z pewnością przyciągnie zarówno starszych, jak i młodszych czytelników, szczególnie tych, którzy pokochali „Miasto w chmurach” tego samego autora.
Na koniec warto dodać, że na podstawie książki powstał miniserial. Wyreżyserował go Shawn Levy. W produkcji wystąpili m.in. Louis Hofmann, Lars Eidinger, Marion Bailey oraz Hugh Laurie i Mark Ruffalo, a także debiutująca na ekranie Aria Mia Loberti.
Miłosz Magrzyk
Jestem absolwentem Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Białymstoku, na kierunku ekonomia. Od kilku lat tworzę treści dla mediów online. Przygodę z dziennikarstwem rozpocząłem od pracy w lokalnym, miejskim portalu internetowym w Ostrowi Mazowieckiej – stolicy powiatu ostrowskiego na Mazowszu. Dziś piszę m.in. dla Bezprawnika.pl, Biotechnologii.pl i portalu Just Transiton Magazine. Wolny czas spędzam na przeglądaniu YouTube’a w poszukiwaniu ciekawostek o świecie zarówno dawnym, jak i współczesnym. Chętnie sięgam również po dobrą książkę – tak kryminał, jak i literaturę faktu.