Czy można skrócić lub zrezygnować z pobytu w sanatorium?

skrócenie lub rezygnacja z pobytu w sanatorium

Sanatorium to miejsce, które dla wielu z nas jest bardzo ważnym elementem w procesie leczenia i rehabilitacji. Oferuje specjalistyczną opiekę, terapię oraz warunki sprzyjające regeneracji. Jak długo trwa standardowy pobyt w sanatorium i czy można bez konsekwencji skrócić go na własną rękę?

Ile trwa pobyt w sanatorium?

Chcąc zrozumieć prawa kuracjuszy związane z leczeniem uzdrowiskowym, warto najpierw przyjrzeć się długości standardowego pobytu w różnych placówkach. Dla dorosłych pacjentów leczenie w szpitalu uzdrowiskowym (to nie to samo co sanatorium) trwa 21 dni, w formie rehabilitacji uzdrowiskowej w szpitalu uzdrowiskowym – 28 dni, w sanatorium uzdrowiskowym – 21 dni, w formie rehabilitacji uzdrowiskowej w sanatorium uzdrowiskowym – 28 dni oraz w formie ambulatoryjnej – od 6 do 18 dni zabiegowych. Natomiast w przypadku dzieci przewidywane jest 27 dni pobytu w szpitalu uzdrowiskowym, 21 dni w sanatorium uzdrowiskowym oraz od 6 do 18 dni zabiegowych w przypadku leczenia ambulatoryjnego.

Wydłużenie pobytu pacjenta jest możliwe na wniosek lekarza zakładu lecznictwa uzdrowiskowego. Decyzję o takim przedłużeniu podejmuje oddział Narodowego Funduszu Zdrowia, który wcześniej zatwierdził skierowanie. Na odpowiedź NFZ pacjent musi poczekać nie dłużej niż dwa dni robocze od momentu złożenia wniosku.

pobyt w sanatorium

Skrócenie pobytu

Każdy pacjent, niezależnie od określonego czasu pobytu, ma prawo do skrócenia swojego czasu w sanatorium. Może to nastąpić z wielu przyczyn, między innymi z powodu choroby, która uniemożliwia kontynuowanie pobytu. Do innych przyczyn zaliczają się sytuacje niezależne od pacjenta, takie jak udokumentowana choroba lub śmierć bliskiej osoby, a także przyczyny leżące po stronie sanatorium. W przypadku skrócenia pobytu z przyczyn innych niż wymienione kuracjusz ponosi pełną odpłatność za niewykorzystane dni leczenia.

Rezygnacja z pobytu

Pacjenci mają prawo zrezygnować z wyjazdu do uzdrowiska, ale ich decyzja powinna być poparta ważnymi przyczynami. W przypadku rezygnacji pacjent ma obowiązek bezzwłocznie zwrócić przyznane skierowanie do właściwego oddziału Funduszu. Ważne jest, aby rezygnacja była pisemnie uzasadniona i udokumentowana, co ułatwi ocenę przez NFZ. Jeśli Fundusz uzna przyczyny rezygnacji za uzasadnione, wyznaczy nowy termin wyjazdu do uzdrowiska. Niestety, zdarza się, że wiele osób rezygnuje z wyjazdu, choć miejsca w sanatoriach są ograniczone. Istnieją różne przyczyny takich decyzji, od przyczyn wyższych, aż po własne wybory pacjentów.

Rezygnacja uzasadniona i nieuzasadniona – konsekwencje

Jeżeli rezygnacja jest uzasadniona, obowiązuje pacjenta bezzwłoczne zwrócenie skierowania do oddziału Funduszu. Każda rezygnacja z potwierdzonego skierowania powinna być pisemnie uzasadniona i udokumentowana.

rezygnacja z pobytu w sanatorium

Zwrócone potwierdzone skierowanie na leczenie uzdrowiskowe Fundusz przekazuje do lekarza, który je wystawił. Natomiast w przypadku nieuzasadnionej rezygnacji pacjent może ubiegać się o wyjazd do uzdrowiska dopiero po roku od daty proponowanego, a niewykorzystanego wyjazdu.

Ważne jest, aby każdy pacjent był świadomy swoich praw, ale także odpowiedzialności, jaka wiąże się z rezygnacją z sanatorium czy skróceniem pobytu. Wszystko to wpływa na organizację leczenia uzdrowiskowego oraz na innych pacjentów oczekujących na kurację.

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *