Sanatorium NFZ a szpital uzdrowiskowy – tym się różnią

sanatorium a szpital uzdrowiskowy dla seniora

Szpital uzdrowiskowy i sanatorium to pojęcia często używane zamiennie, choć jest to niewłaściwe. Mimo że obie placówki zajmują się leczeniem, a nawet mieszczą się w tym samym budynku, to jednak sporo je dzieli. Czym różnią się sanatorium NFZ i szpital uzdrowiskowy? Czy senior może z nich skorzystać?

Czym jest sanatorium NFZ?

Sanatorium NFZ to miejsce dla osób, które cierpią na choroby przewlekłe. Zakłady lecznictwa uzdrowiskowego są zlokalizowane w miejscowościach, w których panują specyficzny klimat i szczególne walory przyrodnicze, naturalne oraz rekreacyjne. Najczęściej wśród atrakcji wymieniane są: zabiegi borowinowe, kąpiele w wodach termalnych oraz solach mineralnych, a także inhalacje ozonem i radonem. Sanatoryjne czynniki biofizyczne wywierają korzystny wpływ na organizm człowieka.

Czym jest szpital uzdrowiskowy?

Szpital uzdrowiskowy to miejsce leczenia uzdrowiskowego dla osób ze skierowaniem po leczeniu odbytym w przychodni, szpitalu bądź klinice. Zazwyczaj mieści się w tym samym budynku co sanatorium. To sprawia, że pacjent może wypoczywać w równie sprzyjających okolicznościach przyrody pozytywnie oddziałujących na jego kondycję psychofizyczną. Szpital uzdrowiskowy niekiedy bywa nazywany „sanatorium poszpitalnym”. Zakres jego działania jest nieco szerszy niż tradycyjnego sanatorium uzdrowiskowego.

Dla kogo jest przeznaczone sanatorium?

Sanatorium w ramach świadczenia z Narodowego Funduszu Zdrowia jest przeznaczone dla ludzi w różnym wieku, także seniorów. Skierowanie do sanatorium na leczenie uzdrowiskowe mogą otrzymać dzieci i młodzież od 3 do 18 roku życia, a także dorośli. Przyjmuje się, że do sanatorium kieruje się tylko pacjentów wystarczająco sprawnych. W praktyce z leczenia korzystają również osoby nawet o znacznym stopniu niepełnosprawności (ale pod warunkiem zdolności do samoobsługi). Możliwy jest też wyjazd z osobą towarzyszącą (wówczas konieczne będzie pokrycie kosztów pobytu opiekuna kuracjusza). Podstawą do skierowania na leczenie sanatoryjne są m.in.: choroby kardiologiczne, reumatologiczne, ortopedyczno-urazowe i pulmonologiczne (choroby górnych i choroby dolnych dróg oddechowych). Pobyt w sanatorium jest kontynuacją leczenia szpitalnego.

Kto może skorzystać ze szpitala uzdrowiskowego?

Uzdrowiskowe leczenie szpitalne – podobnie jak to sanatoryjne – jest przeznaczone zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Do szpitali uzdrowiskowych kieruje się osoby ubezpieczone, które z uwagi na liczne schorzenia wymagają intensywniejszej opieki medycznej. Pobyt w szpitalu uzdrowiskowym, tak jak w sanatorium, uważany jest za kontynuację leczenia szpitalnego. Specyfika leczenia w szpitalu uzdrowiskowym obejmuje pacjentów po ciężkich operacjach kardiologicznych, neurochirurgicznych i ortopedycznych, poważnych urazach kostno-stawowych i zawałach oraz urazach wielonarządowych.

Kto kieruje na leczenie w sanatorium bądź szpitalu uzdrowiskowym?

Nim senior wybierze się na leczenie uzdrowiskowe w ramach świadczenia ze środków publicznych, musi uzyskać skierowanie. Skierowanie wystawia lekarz ubezpieczenia zdrowotnego. To on w pierwszym etapie decyduje, do którego rodzaju placówki się kwalifikujemy oraz uwzględnia ewentualne przeciwwskazania do niektórych zabiegów leczniczych. Po dostarczeniu skierowania do wojewódzkiego oddziału NFZ-u właściwego ze względu na miejsce zamieszkania ocenę zasadności wystawienia skierowania przez lekarza kierującego przeprowadza specjalista w dziedzinie balneologii i medycyny fizykalnej bądź lecznictwa uzdrowiskowego / rehabilitacji medycznej. Jeśli uzna to za konieczne, może dokonać zmiany profilu leczenia zaproponowanego przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. W praktyce to on ostatecznie zdecyduje, czy będzie przysługiwał nam pobyt w sanatorium NFZ czy szpitalu uzdrowiskowym. W przypadku skierowań na leczenie uzdrowiskowe pacjentowi nie przysługuje odwołanie od decyzji wydanej przez lekarza specjalistę.

Na czym polega leczenie uzdrowiskowe?

Leczenie uzdrowiskowe w sanatorium i szpitalu uzdrowiskowym polega na wykorzystaniu naturalnych bogactw i czynników fizycznych:

  • bodźców klimatoterapeutycznych,
  • wód mineralnych (z przeznaczeniem do ćwiczeń w basenach, inhalacji, kuracji pitnych),
  • hydroterapii (kąpieli leczniczych, biczy szkockich oraz masaży: wibracyjnych, podwodnych i wirowych),
  • peloidów (borowiny) pod postacią kąpieli, zawijań, okładów,
  • kinezyterapii, obejmującej gimnastykę indywidualną i zbiorową oraz…
  • fizykoterapii (ultradźwięków, magneto- i laseroterapii, światło- i ciepłolecznictwa oraz elektro- i krioterapii).

Jakie są najważniejsze różnice między sanatorium a szpitalem uzdrowiskowym?

Pobyt w sanatorium w ramach skierowania na leczenie uzdrowiskowe:

  • wiąże się z częściową odpłatnością (w grę wchodzą koszty zakwaterowania i wyżywienia oraz m.in. opłaty za pobyt opiekuna pacjenta czy tzw. opłaty klimatyczne),
  • trwa 21 dni,
  • odbywa się w ramach Twojego urlopu.

Pobyt w szpitalu uzdrowiskowym wyróżnia się następującymi kwestiami:

  • pacjent nie ponosi kosztów. Zakwaterowanie, wyżywienie itp. oraz zabiegi są finansowane przez ZUS / KRUS albo Narodowy Fundusz Zdrowia,
  • trwa zazwyczaj 21 dni. Gdy stan zdrowia pacjenta tego wymaga, pobyt w szpitalu uzdrowiskowym można przedłużyć. W przypadku rehabilitacji uzdrowiskowej jest to 28 dni,
  • odbywa się w ramach zwolnienia lekarskiego.

Jak często można jeździć do sanatorium NFZ albo szpitala uzdrowiskowego?

Zarówno do sanatorium NFZ, jak i szpitala uzdrowiskowego lekarz ubezpieczenia zdrowotnego kolejne skierowanie może wystawić seniorowi nie wcześniej niż przed upływem 12. miesięcy od okresu, który minął od dnia zakończenia przez pacjenta ostatniego sanatoryjnego leczenia uzdrowiskowego / rehabilitacji uzdrowiskowej.

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *