Rozwijanie świadomości o więzi, jaka łączy nas z naturą i jej dzikimi mieszkańcami, może przynieść korzyści zarówno im, jak i naszej wewnętrznej naturze, która pragnie wolności i dzikości. Robert Rient, dziennikarz i znawca szamanizmu, podsunął wskazówki, jak tę dzikość w sobie odnaleźć.
Spis treści
Obudź w sobie dzikość
Zwierzęta leśne, takie jak sarny, dziki czy lisy, zbliżają się do naszych siedzib. Może to wynikać z faktu, że ich naturalne środowisko zostało zastąpione przez ludzkie budowle. Możliwe również, że te spotkania niosą za sobą pewną naukę dla nas.
Aby zrozumieć tę lekcję, warto zacząć od obserwacji dzikich zwierząt, jednocześnie pozwalając na wyrażenie własnej dzikiej natury. Ta część nas, która potrafi stanowczo zareagować, gdy ktoś narusza nasze granice. Ta, która nie poddaje się społecznym oczekiwaniom dotyczącym wyglądu czy zachowania, narzucanym ze względu na wiek, status społeczny bądź płeć. Nasze wewnętrzne dzikie „ja” nie ocenia siebie w lustrze, ale patrzy na świat, na innych i na siebie, aby dostrzec prawdziwą naturę, pomijając powierzchowność. Ciało jest naszym podstawowym domem i to jego kondycja, a nie estetyka, jest najważniejsza dla przetrwania.
Mentalne więzienie
Na wstępie musimy zdać sobie sprawę, że dzikie zwierzęta nie powinny być uwięzione dla naszej rozrywki w klatkach czy akwariach. Obserwacja zwierząt w niewoli może dostarczać przyjemności, ale nie zastąpi doświadczeń płynących z kontaktu z prawdziwie dzikimi stworzeniami.
Dlatego zastanów się, czy nie tkwisz w mentalnym więzieniu, które sobie zbudowałeś/-aś na bazie ograniczeń z dzieciństwa. Czy nie otaczają Cię mury pełne zakazów i nakazów, które kształtują Twoje życie? Uwolnienie się od tych ograniczeń to krok ku akceptacji swojej naturalności, czerpaniu radości z własnego ciała i wdzięczności za życie. Odkryj w sobie dziką naturę. Ta tylko czeka, by się wyzwolić.
Dzikie „ja” wymaga cierpliwości
Podobnie jak dzikie zwierzęta, które obserwujemy w ukryciu, tak i nasze wewnętrzne „ja” wymaga cierpliwości i spokoju, by się ujawnić. Znajdź dla siebie miejsce, w którym możesz być sam ze sobą, bez wpływu zewnętrznych historii i opinii. Może to być samotny spacer po lesie lub kilka chwil w zaciszu domowym. W tym czasie pozwól sobie na bycie sobą, bez konieczności spełniania czyichś oczekiwań. Czy to nagość, czy ubranie, taniec bądź odpoczynek – daj sobie wolność.
Wciel się w rolę zwierzęcia, które przychodzi Ci do głowy, i zobacz, jak Twoje ciało zareaguje na tę spontaniczną zabawę. Pozwól sobie na dziecięcą swobodę i radość z wolności. Aby obserwować dzikie zwierzęta, potrzebna jest pasja. Jeśli fascynują Cię ptaki, świat podwodny czy inne stworzenia, to zadanie będzie dla Ciebie łatwiejsze. Pamiętaj, że ludzie i zwierzęta są sobie potrzebni i zasługują na współistnienie bez hierarchii. Wzajemny szacunek i równość są kluczem do harmonijnego życia.
Doceń własne ciało
Docenienie własnego ciała to kluczowy element w podróży do odkrycia swojej dzikiej natury. Może się to wydać nieco niekonwencjonalne, ale pomyśl – przecież na to zasługujesz! Okaż wdzięczność swoim dłoniom, które tak wiele potrafią – sięgają, gotują, przewracają strony książek, noszą, dotykają, masują i odczuwają. Następnie okazuj szacunek kolejnym częściom swojego ciała, z prawdziwą wdzięcznością. Przecież jesteś częścią najbardziej uprzywilejowanego gatunku na naszej planecie. Akceptując swoje ciało takim, jakie jest, akceptujesz swoją dziką naturę i prawo do pełnego życia na tej Ziemi.
Edward Wilson, znany amerykański biolog i laureat Nagrody Pulitzera, w swojej książce „Pół Ziemi. Walka naszej planety o życie” przedstawia interesującą koncepcję dotyczącą ochrony dzikiej przyrody. Proponuje, aby oddać naturze połowę jej zasobów – lasów, mórz, oceanów, gór, łąk i bagien. Wilson przekonuje, że dla ludzkości nadal pozostanie wystarczająco dużo przestrzeni do życia i produkcji żywności.
Pomysł ten może wydawać się utopijny, ale jest w pełni wykonalny. Zacznij od siebie. Zastanów się, czy jesteś gotowy/-a na życie, w którym będziesz w połowie dziki, a w połowie „oswojony”. Pełne oswojenie często oznacza ograniczenie wolności – życie według zaleceń innych, ich rad i opinii, które dyktują, jak pracować, żyć, a nawet kochać.
Wyjdź do ludzi. Jeśli posiadasz kawałek ziemi, pozwól, aby część z niej pozostała dzika, niezagospodarowana, gdzie rośliny mogą swobodnie dojrzewać i umierać. Dzika przyroda odwdzięczy się, dbając o Ciebie, dostarczając pożywienia, wody, tlenu i możliwości współistnienia z innymi gatunkami. Życie w zgodzie z własną, dziką naturą to wybór wyjątkowej ścieżki, która może być niezwykle inspirująca.
Podsumowując, idea wewnętrznego dzikiego zwierzęcia podkreśla znaczenie samopoznania i odwagi w odkrywaniu własnych instynktów oraz głębokich pragnień. To jest potrzebne do budowania autentyczności i pełniejszego zrozumienia siebie. Uwolnienie wewnętrznego dzikiego zwierzęcia może doprowadzić do bardziej satysfakcjonującego życia, pełnego pasji i sensu.
Miłosz Magrzyk
Jestem absolwentem Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Białymstoku, na kierunku ekonomia. Od kilku lat tworzę treści dla mediów online. Przygodę z dziennikarstwem rozpocząłem od pracy w lokalnym, miejskim portalu internetowym w Ostrowi Mazowieckiej – stolicy powiatu ostrowskiego na Mazowszu. Dziś piszę m.in. dla Bezprawnika.pl, Biotechnologii.pl i portalu Just Transiton Magazine. Wolny czas spędzam na przeglądaniu YouTube’a w poszukiwaniu ciekawostek o świecie zarówno dawnym, jak i współczesnym. Chętnie sięgam również po dobrą książkę – tak kryminał, jak i literaturę faktu.