W świecie opieki nad zwierzętami domowymi istnieje wiele mitów i nieporozumień dotyczących psów, które mogą wprowadzać w błąd nawet doświadczonych właścicieli. Niektóre z tych mitów są głęboko zakorzenione w kulturze i tradycji i mimo że nie mają naukowego poparcia są powtarzane z pokolenia na pokolenie. Rozprawmy się z nimi!
Spis treści
- Mit: machanie ogonem zawsze oznacza, że pies jest szczęśliwy
- Mit: psy jedzą trawę, gdy czują się chore
- Mit: starsze psy nie mogą się uczyć nowych sztuczek
- Mit: sucha karma jest najlepsza dla zębów psa
- Mit: jeden rok psa to siedem ludzkich lat
- Mit: psy, które machają ogonem, nie gryzą
- Mit: czarne podniebienie u psa oznacza agresję
- Mit: psy zupełnie nie rozpoznają kolorów
- Mit: psy instynktownie wiedzą, jak pływać
- Mit: wielkość psa określa jego poziom energii
Mit: machanie ogonem zawsze oznacza, że pies jest szczęśliwy
Uważa się, że merdanie ogonem przez psa jest zawsze oznaką szczęścia, lecz w rzeczywistości mowa ciała psa, w tym machanie ogonem, może wyrażać różne emocje, w zależności od sytuacji. Tak jak rasy psów są inne, tak i ich zachowań nie sposób jednakowo ustetymatyzować. Machanie ogonem może oznaczać różne emocje, w tym zdenerwowanie, agresję lub niepokój.
Niestety, nie zawsze ruch ogona oznacza chęć do zabawy lub przyjazne nastawienie. Jest to po prostu narzędzie komunikacji, które służy do wysyłania różnych sygnałów. Wiadomości i emocje są zakodowane w określony sposób w zależności od pozycji ogona, a także kierunku i tempa „wachlowania”. Co do zasady, zrelaksowany pies utrzymuje ogon w neutralnej pozycji. Dla większości będzie to luźno zwisający ogon przy tylnych łapach. Są jednak wyjątki charakterystyczne dla niektórych ras.
Ogółem można przyjąć, że luźny ogon i entuzjastyczne ruchy oznaczają przyjazne nastawienie i zadowolenie. Intensywne ruchy ogona – uległość, sztywny ogon i powolne ruchy – złość, podwinięty między tylnymi nogami – strach, a trzymany poniżej lub powyżej linii grzbietu – zainteresowanie i czujność.
Mit: psy jedzą trawę, gdy czują się chore
Przyczyny jedzenia trawy przez psy nie są do końca znane. Niektóre robią to dla przyjemności, inne z nudów lub po prostu mają taki nawyk. Niekoniecznie jedzenie trawy ma podłoże chorobowe, w tym nie zawsze jest symptomem silnego zarobaczenia. Jeśli pies traktuje to jako doraźną aktywność, to nie powinniśmy się martwić.
Choć psy rasowe często uważane są za zdrowsze, to w rzeczywistości zarówno psy rasowe, jak i kundelki mogą być narażone na różne problemy zdrowotne, dlatego ważna jest regularna opieka weterynaryjna i zdrowy tryb życia.
Mit: starsze psy nie mogą się uczyć nowych sztuczek
Inny mit dotyczy wieku psa i zdolności do nauki – mówi się, że starego psa nie nauczysz nowych sztuczek, jednak to nieprawda. Psy w każdym wieku mogą się uczyć. Psy w każdym wieku są zdolne do nauki, a szkolenie psa może być efektywne bez względu na jego wiek. Chociaż starsze psy przeważnie potrzebują więcej czasu na naukę, jak najbardziej są w stanie przyswajać nowe umiejętności.
Jednak nie tak ważne jest to, czy pies domowy będzie szybko się uczył, lecz to, jak będzie dogadywał się z wszystkimi członkami rodziny (również najmłodszymi) i to, czy będzie wykazywać dużą tolerancję wobec dziecięcych zachowań. Pies musi mieć zrównoważony temperament – domowy pupil musi potrafić zachować spokój nawet w nowych i nieprzewidywalnych sytuacjach.
Mit: sucha karma jest najlepsza dla zębów psa
Mimo że sucha karma może pomagać w utrzymaniu czystości zębów, nie zastąpi regularnej higieny. Regularne szczotkowanie zębów jest ważne dla zdrowia zębów psa.
U psów w wieku około 7 lat są widoczne starcia na kłach oraz siekaczach, zaś w wieku 10-12 lat następuje wypadanie zębów. Przedstawiciele ras olbrzymich i dużych mają znacznie krótszą żywotność niż małe psy. Ich rozwój w pierwszych latach jest analogiczny zaś rozbieżności występują w późniejszych etapach życia, a proces starzenia znacząco różnicuje się po siódmym roku życia.
Mit: jeden rok psa to siedem ludzkich lat
Ta formuła jest uproszczeniem. Wiek psa lepiej oceniać biorąc pod uwagę rozmiar i rasę, gdyż te czynniki mają większy wpływ na tempo starzenia się psa. To, że małe psy zazwyczaj żyją dłużej niż duże, też nie jest do końca prawdą. Różne rasy mogą mieć odmienne predyspozycje zdrowotne, co również powinno zostać wzięte pod uwagę przy ocenie ich rzeczywistego wieku.
Mit: psy, które machają ogonem, nie gryzą
Jak wspomnieliśmy wcześniej, machanie ogonem może oznaczać różne emocje. Pies machający ogonem może być nieprzewidywalny albo zdenerwowany i ugryźć, jeśli poczuje się zagrożony. Dlatego tak ważne jest, aby obserwować inne sygnały ciała psa, takie jak pozycja uszu czy napięcie mięśni, bo to pozwoli nam lepiej zrozumieć stan emocjonalny zwierzęcia.
Mit: czarne podniebienie u psa oznacza agresję
To bardzo rozpowszechniony, a zarazem jeden z najbardziej absurdalnych przesądów. Istnieje nieuzasadnione przeświadczenie, że kolor podniebienia determinuje charakter psa – różowe sugeruje łagodność, a czarne agresję. Weterynarze często muszą wyjaśniać zaniepokojonym właścicielom, że kolor podniebienia, podobnie jak sierści, jest wynikiem pigmentacji i nie odzwierciedla osobowości zwierzęcia.
Mit: psy zupełnie nie rozpoznają kolorów
Psy nie są zupełnie kolorowo ślepe, ale ich percepcja kolorów różni się od ludzkiej. Pies widzi świat w odcieniach żółtego oraz niebieskiego. Natomiast to, co dla Ciebie jest czerwone, Twój pupil widzi jako ciemny odcień szarości.
Warto zaznaczyć, że pies ma znacznie więcej pręcików niż człowiek. Dzięki temu jego oko zdecydowanie lepiej radzi sobie w ciemnościach. Co więcej, psy mają dużą, okrągłą źrenicę i wąski pasek tęczówki, co dodatkowo pomaga przy braku światła. Z drugiej strony niekorzystnie wpływa to na głębię ostrości.
Mit: psy instynktownie wiedzą, jak pływać
Choć wiele psów instynktownie „wiosłuje” w wodzie, nie wszystkie psy są dobrymi pływakami i niektóre z nich boją się wody. Dlatego tak czy inaczej każdy pies powinien być powoli przyzwyczajany do wody i nadzorowany podczas pływania.
Mit: wielkość psa określa jego poziom energii
Poziom energii psa nie zależy wyłącznie od jego wielkości. Bywają małe rasy, które są bardzo energiczne (np. teriery), jak i duże, które są stosunkowo spokojne (np. dogi). Poziom aktywności zależy głównie od rasy, wieku i indywidualnego temperamentu psa.
Jednak im większy pies, tym większy ma nos i więcej receptorów. Owczarki niemieckie mają nawet aż 200 tysięcy receptorów, a królami węszenia jest rasa Bloodhound, które mają ich nawet 300 tys. Psi nos wykorzystywany jest w służbie człowieka na wielu polach. Psy potrafią wykryć np. komórki rakowe.
Jak widać, psy to złożone istoty, wymagające indywidualnego podejścia. Każdy z nich jest inny, dlatego generalizowanie zachowań lub potrzeb może doprowadzić do nieporozumień oraz nieodpowiedniej opieki.
Miłosz Magrzyk
Jestem absolwentem Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Białymstoku, na kierunku ekonomia. Od kilku lat tworzę treści dla mediów online. Przygodę z dziennikarstwem rozpocząłem od pracy w lokalnym, miejskim portalu internetowym w Ostrowi Mazowieckiej – stolicy powiatu ostrowskiego na Mazowszu. Dziś piszę m.in. dla Bezprawnika.pl, Biotechnologii.pl i portalu Just Transiton Magazine. Wolny czas spędzam na przeglądaniu YouTube’a w poszukiwaniu ciekawostek o świecie zarówno dawnym, jak i współczesnym. Chętnie sięgam również po dobrą książkę – tak kryminał, jak i literaturę faktu.